เราสามารถพบเห็นยางนาได้ทั่วประเทศไทย...แต่หากคุณคิดจะปลูกยางนานั้น สิ่งที่คุณต้องคำนึงถึง คือ ``ปริมาณน้ำ`` เพราะแท้จริงแล้ว ถิ่นฐานดั้งเดิมของยางนาคือป่าดิบชื้นและดิบแล้ง และเราสามารถพบเห็นยางนาในป่าประเภทอื่นได้ในบริเวณใกล้ลุ่มน้ำ เพราะ ``ยางนาชอบน้ำ`` หากพื้นที่ของคุณเป็นพื้นที่แล้งจัด แต่คิดอยากจะปลูกยางนาแล้วล่ะก็... การดูแลจัดการน้ำจึงเป็นเรื่องสำคัญ ถ้ายางนาได้รับปริมาณน้ำเพียงพอกับวิสัยของเขาแล้ว เขาก็มีโอกาสที่จะเติบโตได้ แต่ถึงอย่างไรแล้วการเลือกพรรณไม้ที่เหมาะสมกับนิเวศย่อมทำให้การปลูกป่าของเรานั้นง่ายและสะดวกกว่ามาก แถมยังช่วยประหยัดเงินในกระเป๋าของเราได้ด้วยนะ รู้อย่างนี้แล้ว... ลองทบทวนใจตัวเองดูอีกสักนิด พรรณไม้มีให้เราเลือกปลูกได้เยอะแยะเลยนะคะ 🙂

``เห็ดเผาะ`` เป็นเชื้อราประเภทหนึ่งที่เรียกว่า ``ราเอคโตไมคอร์ไรซา`` (Ectomycorrhizal fungi) เป็นความสัมพันธ์แบบพึ่งพาระหว่างรากับพืชโดยต่างฝ่ายต่างได้รับประโยชน์ เส้นใยราได้น้ำตาลจากพืช และพืชก็ได้น้ำและแร่ธาตุจากรา ความสัมพันธ์ดำเนินไปในเชิงบวกจนเมื่อสภาพแวดล้อมและความสมบูรณ์เหมาะสม เส้นใยก็จะพัฒนาเป็นดอกเห็ดให้เราได้เก็บ กล่าวคือ เส้นใยของเห็ดที่อยู่ใต้ดินต้องมีบ้านที่เหมาะสมจึงจะสร้างดอกเห็ด บ้านของเห็ดเผาะเป็นไม้วงศ์ยาง เช่น ยางนา เต็ง รัง พะยอม เป็นต้น สังเกตได้ว่าเรามักจะเจอเห็ดเผาะในป่าเต็งรัง เพราะไม้ในป่าเต็งรังจะทิ้งใบในฤดูแล้ง ทับถมที่พื้น พอต้นฤดูฝนที่ความชื้นและอุณภูมิเหมาะสม เห็ดออกดอก แต่โดนใบไม้บดบัง! จึงอาจเป็นที่มาของความเชื่อต่อ ๆ กันมาว่าต้องเผาป่าถึงจะมีเห็ด แท้จริงแล้วการเผาเศษใบไม้ทำให้เรามองเห็นเห็ดได้ง่ายขึ้นเท่านั้นเอง ซึ่งข้อเท็จจริงไฟป่าจะทำให้จำนวนเห็ดลดลงเพราะเส้นใยของราโดนทำลายไปพร้อม ๆ กับบ้านของมัน ถ้าอยากได้เห็ดเราก็ต้องปกป้องบ้านของเห็ดถึงจะถูกต้อง สรุปคือ ``เผาป่าไม่ได้ทำให้เห็ดเผาะเยอะขึ้น`` จ้า